– To może teraz porozmawiamy o ślubie? – zaczął Gert, gdy został sam z narzeczoną.      – Dobrze… Myślę, że powinniśmy przesunąć datę – powiedziała, zerkając na niego.      – W porządku – odparł bez namysłu z tajemniczym uśmiechem.      – W porządku? – zapytała, nie spodziewając się takiej reakcji.      – Przesunąć możn... czytaj dalej trending_flat

Była noc. Więzień spał na pryczy. Obrażenia odniesione w trakcie pierwszego przesłuchania jeszcze się nie zagoiły. Jednak rozmowa z podporucznikiem Kwiatkowskim uspokoiła go. Spodziewał się rychłego opuszczenia aresztu. Dlatego zdziwił się, kiedy poczuł uderzenie w twarz, a po otwarciu oczu ujrzał stojącego nad nim strażnika. Nie miał czasu, żeby to przeanalizować, bo sierżant od razu wrzasnął: - Wstawaj! Usiadł na pryczy zaspan... czytaj dalej trending_flat

    Zanim dojechali do lasu, ustalili, że udadzą się do Gustov. Tam w pierwszej kolejności mieli się zająć Estelą. Zamierzali zabrać ją do świątyni Enbirra i tam poprosić kapłanów o pomoc. Gdyby ta nie mogła być natychmiastowa, chcieli zostawić dziewczynę pod ich opieką.      Jedyny problem był z Jose, który nie chciał opuszczać Akmeryjki, a przydałby im się w walce z wampirem. Gert podjął ... czytaj dalej trending_flat

    Szybko dołączyła do narzeczonego.      – Wyobraź sobie, że on nie chce z niej zrobić przynęty – wyrzuciła z siebie, bo to najbardziej ją poruszyło. – Moglibyśmy dorwać wampira, jakby po nią sięgnął. To jest najlepsze rozwiązanie… Ja już nawet zaproponowałam, żeby zostawić ją w świątyni, a wziąć na jej miejsce pozorantkę. Może von Drakenhof by się na to nabrał i napadł na nas, ale… ... czytaj dalej trending_flat

    – Odbiegliśmy od tematu, a ja w zasadzie chciałam tylko prosić, żebyś o mnie nie wspominał. Naturalnie będziemy ci towarzyszyć. Chcę być w pobliżu, gdy zjawi się ten wampir.      Jose skinął głową.      – Będę nad nią czuwał, a jeśli będzie trzeba, zostanę z nią w świątyni – zadeklarował.      – Byłoby kiepsko, gdyby musiała tam zostać... czytaj dalej trending_flat

Danzig, 9 Maja 1947 roku Elsa Ossten sprzątała ze stołu po swoim gościu, kiedy ktoś zadzwonił do drzwi. Mężczyzna przy stole powstrzymał ją gestem od przerywania: - Ja otworzę. Założył czarną marynarkę z dystynkcjami SS i podszedł do drzwi, nacisnął na klamkę. Zobaczył czterdziestoletniego porucznika Wehrmachtu. - Heil Hitler, Leutnancie. Był pan umówiony? Do drzwi podeszła Elsa. - Joseph? Co ty tu robisz? N... czytaj dalej trending_flat

    Było już widno, gdy Veronika się obudziła.      – Nic się nie dzieje – powiedział Gert, który trzymał wartę. – Istnieje prawdopodobieństwo, że Jose usmażył go w tej dziurze.      – Miejmy nadzieję, ale nie liczyłabym na to.      – A, zapomniałem. Mam twój pierścień. Miałem dać ci go wczoraj, ale wyleciało mi to z głowy. – Sięgnął do ki... czytaj dalej trending_flat

    Gdy zaczęło się ściemniać, zniecierpliwieni towarzysze postanowili dołączyć do Veroniki i Gerta, którzy właśnie zakończyli swoje poszukiwania.      – Co tak długo?! – krzyknął Edgar, zanim jeszcze się spotkali. – Szkielety padły! Czy to znaczy, że go macie?! Wyciągajcie! Zaraz będzie noc! Macie go?!      – Nie – odpowiedziała czarodziejka z wyraźnym rozczarowan... czytaj dalej trending_flat

    Gdy wrócili do pozostałych, Jose spał przy ognisku niedaleko Esteli. Veronika podeszła do niej, by sprawdzić, czy jej stan uległ zmianie. Niestety wyglądała tak samo.      – I co? Jak było na wycieczce? – zapytał Edi, siedzący nieopodal.      – Świetnie – odparła czarodziejka z udawanym entuzjazmem.      – Przykro mi to stwierdzić, ale... czytaj dalej trending_flat

    – Szkieletów jest zbyt wiele. Będę mógł rzucić jeszcze kilka zaklęć, ale muszę trochę odpocząć. Zostanę – postanowił Jose.      Czarodziejka zaczęła rozpalać nieduże ognisko.      – W takim wypadku wychodzi na to, że ja muszę jechać – stwierdził Edi.      – Może nie z dziewczyną… – zasugerowała Veronika. – Jeśli wampir pojedzie za nią,... czytaj dalej trending_flat