m Rozdział 3 Następnego dnia obudziłem się w pokoju Tobiasa, przebrany w piżamę, ale mimo to wspomnienia z ostatniego wieczoru są dla mnie za mgłą. Pamiętam drogę do pokoju, a potem tylko kilka obrazów. Podniosłem się do pozycji siedzącej i przetarłem wierzchem dłoni zaspane oczy. Gdy wzrok mi wrócił spojrzałem na zegar wiszący na ścianie i mało się nie zakrztusiłem. - Już ósma?! Jestem spóźniony! - w jednej sekundzie zerwałem ... czytaj dalej trending_flat

Rozdział 2  Obudziłem się po raz drugi w tym samym łóżku. Czułem jak mój brzuch zaczynał się buntować i wczorajsza kolacja próbuje się wydostać na zewnątrz. Zakryłem usta i próbowałem nie zwymiotować. Wziąłem kilka wdechów i mdłości ustały. Po chwili zacząłem nasłuchiwać, czy Pan Tobias jest w domu. Niestety odpowiedziała mi cisza. Byłem zbyt słaby, że ruszyć się z łóżka, więc szans na ucieczkę w nocy do lasu nie miałem co li... czytaj dalej trending_flat

Rozdział I  - Ruszaj się! Klienci czekają od 10 minut na zamówienia! - Już idę! – ruszyłem z tacą pełną dań do kolejnego stolika, aby obsłużyć klientów. Szkło i glina zasłaniały mi widok i nie zauważyłem wystającej z podłogi deski. Potknąłem się i runąłem na ziemię z głośnym hukiem. Lekko otumaniony uderzeniem podniosłem głowę by zobaczyć, że moje ubranie, najbliższe stoliki, podłoga i dwóch najbliższych gości tawerny są umoru... czytaj dalej trending_flat

    Kevin wstał i przeciągnął się. Była dopiero siódma, jednak już o ósmej zaczynało się śniadanie, a on jako najstarszy "mutant" miał dawać przykład.     Wszyscy dostali miesiąc na zaaklimatyzowanie się. Zapewne dlatego, że budynki ćwiczeniowe wciąż były niedokończone, a nauką nikt nie zwracał sobie głowy. Co prawda dostali już plany lekcji, jednak nikomu nie chciało się tego wszystkiego piln... czytaj dalej trending_flat

4 Lipca 1947 roku, Warszawa Mobilizacja objęła cały kraj. Nad granicą gromadzono wojska, zarówno po jednej, jak i po drugiej stronie. Powoływano wszystkich od 18 roku życia. Aresztowanie Ukraińców z UPA, prasa niemiecka potraktowała jako akt barbarzyństwa i łamanie praw mniejszości narodowych ponadto wskazywano na wyższość kultury ukraińskiej nad polską. Fuhrer ogłosił, że III Rzesza jako państwo walczące o dominację rasy wyższej, ... czytaj dalej trending_flat

 Kiedy jesteś typem introwertyka pesymisty uważającego się za realistę, po raz pierwszy zmieniasz szkołę, awansując do dumnej roli gimnazjalisty i poznajesz ją. Twoją nauczycielkę z języka angielskiego. Znacznie ważnego dla ciebie przedmiotu w całej twojej karierze ucznia w dotychczas uczęszczanych przez ciebie placówkach edukacyjnych. Teraz zamiast skupiać się na lekcjach całą uwagę skupiasz na niej. Nieznacznie wyższej od siebie... czytaj dalej trending_flat

Ja, Franciszek Musiński, ówczesny kapral Korpusu Ochrony Pogranicza od razu po przeszkoleniu trafiłem na kresy. Należałem do Brygady „Polesie”. Razem z chłopakami ochranialiśmy odcinek granicy z Białoruską Socjalistyczną Republiką Radziecką. Nie narzekałem. Byliśmy szanowani przez miejscową ludność, a przynajmniej nikt nie był na tyle odważny, żeby okazywać nam swoją niechęć. Warty, obchody, gra w karty, picie, dziewczyny… Któreg... czytaj dalej trending_flat

Oni nie musieli działać zgodnie z prawem. Wiedział to. Dlatego zdziwił się, kiedy do jego mieszkania zgodnie z wszelkimi procedurami weszła grupa realizacyjna. Dokonali aresztowania. Był oszołomiony. Coś do niego mówili, ale słowa zawisły gdzieś w powietrzu. Zakutego w kajdanki zaprowadzili go do busu. Założyli worek na głowę. Teraz znajdował się w ciemnym pokoju, podobnym do tego, w którym sam nie raz wykonywał swoją pracę. Siedzia... czytaj dalej trending_flat

Walczysz całe życie. By się urodzić, By wygrać wojnę dzieciństwa. Walczysz W domu, w szkole, na podwórku, W pracy, pod biurem, na ulicy. Walczysz O pocałunek, o serce, o miłość. Walczysz Z bólem, z krzywdą, ze złamanym sercem, Z dziewczyną, z chłopakiem, z żoną, z mężem, z matką, z ojcem... Walczysz z młodością i starością. Walczysz By po prostu  żyć. Walczysz By wygrać. Walczysz... I giniesz. ... czytaj dalej trending_flat

Kiedy na przerwie wyszłam z sali wykładowej, niespodziewanie dopadła mnie moja mała chmara szarańczy. Niemal zbiła mnie z nóg. Zaraz ściągnęło to na mnie wszystkie spojrzenia znajomych z roku.  Litości!  Jakby tego było mało, podszedł do mnie Kuba i pocałował mnie w policzek z zadowolonym: „Część mamo!". To samo zrobiła cała pozostała trójka. Na szczęście osoby postronne tego nie słyszały. Brzmiałoby to cokolwiek perwersyj... czytaj dalej trending_flat