Drapieżnik zrobił krok w moją stronę.  Byłam tak przerażona, że nie mogłam się ruszyć.  A on podszedł jeszcze bliżej. Napawał się moim strachem. Chciał w ten sposób podsycić swoją żądzę krwi.  Nawet gdybym była wstanie się ruszyć nie miałam szans na ucieczkę. On był zbyt blisko. Bez problemu skoczył by za mną od razu mnie dopadając.  To był mój koniec.  Nastolatek zrobił jeszcze jeden krok w moją stronę. D... czytaj dalej trending_flat

    Nowy Rok, nowe postanowienia... Od kilku lat nauczyłam się już niczego nie planować, nie snuć pięknych wizji, w których katuję się ćwiczeniami oraz dietami, żeby wyglądać jak modelka w rozmiarze XS. Od kilku ładnych lat postawiłam, że nie będę mieć żadnych postanowień noworocznych. Po co miałabym kończyć zawsze tak samo z tabliczką czekolady w ręku po aż dwóch dniach bez słodyczy. Jedyną dobrą rzeczą jaką udało ... czytaj dalej trending_flat

Rozdział 23 Patrzenie jak trzy czwarte agentów umierało teraz na ćwiczeniach było najpiękniejszą rzeczą na rozpoczęcie dnia. Wszyscy stękali, jęczeli i wyglądali, jakby tylko śmierć mogła ich uratować. Nie mówiąc już o naszej kochanej dwójce. Ani Coco ani Alex nie wrócili na noc do baraków. My z Charlesem spaliśmy u mnie i czekaliśmy na nich z pół godziny, ale zmęczenie było silniejsze od nas. Nieszczęsny budzik zadzwonił o szóstej... czytaj dalej trending_flat

- Nie będę się narzucać, bo nie jestem takim typem faceta. Jeśli los nas zetknął raz to na pewno na tym nie poprzestanie. Życzę ci wszystkiego, co najlepsze w Nowym Roku. - Dziękuję i tobie także życzę, abyś kolejnego Sylwestra nie spędził samotnie, bo to żadna frajda- odparłam z uśmiechem na słowa Darka.- Cześć.     Pożegnałam się i ruszyłam w swoją stronę, ale czułam na sobie spojrzenie tajemniczego mężczyzny. Czy to ... czytaj dalej trending_flat

    Odkąd pamiętam zawsze chciałam mieć dziecko, a najlepiej dwójkę, chłopca i dziewczynkę. Byłam przekonana, iż byłabym na pewno lepszym rodzicem od moich. Potem zaczęłam pracę w jednym z placów zabaw dla maluchów do dwunastego roku życia i... Wtedy do mnie dotarło, że jednak nie chcę mieć dzieci, w ogóle.                         ... czytaj dalej trending_flat

    Mijały dni, aż w końcu trzeba było zaplanować spędzenie Sylwestra. Bogdan zaproponował, żeby zorganizować go u niego, żebym mogła poznać kilu najbliższych przyjaciół, którzy na święta przylecieli do Polski. Zgodziłam się, nie lubię bowiem hałaśliwych zbiegowisk ludzkich i oficjalnych imprez pod krawatem i w sukniach wieczorowych. Ubrałam się jednak w piękną czerwoną, krótką sukienkę, żeby zrobić wrażenie na nowych z... czytaj dalej trending_flat

    Jeszcze tego samego wieczoru do późna wymienialiśmy się smsami, sądziłam, że nie będziemy mieli o czym ze sobą rozmawiać, bo obracaliśmy się w różnych kręgach znajomych, ale wbrew moim obawom dogadywaliśmy się aż za dobrze. Pamiętam tak jak dziś, gdy dwa dni po poznaniu się, w pracy dostałam sms od Bogdana, z pytaniem do której dziś pracuję. Niby miał iść na próbę zespołu w którym grał, ale coś czułam, że zjawi się p... czytaj dalej trending_flat

Rozdział 22 Poranek minął w pośpiechu i nim się spostrzegliśmy byliśmy już na lotnisku. Fukuzawa rozdał nam bilety i czekaliśmy na odprawę. - Gdy dolecicie do Włoch będzie tam czekał prywatny samolot. Nim polecicie prosto do Ameryki. Ktoś stamtąd was odbierze. - Dobrze. Dziękujemy za gościnę i mamy nadzieję, że nie sprawiliśmy wielu kłopotów. - Spisaliście się wzorowo. Misja się powiodła, a to najważniejsze. Na m... czytaj dalej trending_flat

„Pomyślałam, że fajnie jakbyś w końcu poznała Bogdana”? Co to w ogóle ma znaczyć? Gdybym chciała go poznać, to przecież poprosiłabym ją o wspólne spotkanie. To właśnie jest Sabina, która nie wie, że dobrymi chęciami jest piekło wybrukowane. Pamiętam, że już kilka razy wspominała mi w rozmowach telefonicznych, że był sobie jakiś Bogdan, obracał się w kręgu tzw. metalowców, był menadżerem jednego z zespołów rockowych, studiował marketing... czytaj dalej trending_flat

    Dzień moich dwudziestych szóstych urodzin miał być zwykłym dniem. Wbrew zasadzie jaką przyjęłam, postanowiłam w tym roku pracować w dniu mojego święta. Byłam w wyśmienitym humorze i miałam nadzieję, że żaden upierdliwy klient nie zepsuje mojego nastroju. Przyznam ze zdziwieniem, że jak rzadko, czwartek mijał mi bez ekscesów. Na popołudnie byłam umówiona z przyjaciółką ze studiów w ulubionej Cukierni Wiedeńskiej na k... czytaj dalej trending_flat